Τις καληνύχτες μου στους όμορφους ανθρώπους.
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
Ξυπόλητη στο βρεγμένο γρασίδι~
Δως μου τα πατήματα, γιατί είμαι μικρή ακόμα και δεν ξέρω καθόλου πού πηγαίνω. Δεν έχω τρόπο να μάθω, μονάχα ζω στα ψηλαφιστά, οι λέξεις μου φεύγουν και γράφονται μόνες τους και αγαπιούνται από εμένα κι από τη ζωή μου την ίδια. Τα μάτια μου είναι δεμένα εξ επιλογής και κουτουλάω, σέρνομαι και χτυπώ στους τοίχους μέχρι να βρω το δρόμο μου. Γιατί έτσι έχω μάθει, να μην ζητώ βοήθεια για να ζήσω, μονάχα να αφήνω τη ροή των πραγμάτων να με συνεπαίρνει και να με ξεβράζει σε διαπιστώσεις και σε εκ των υστέρων αναλογισμούς και συμπεράσματα. Το μέρος μου είναι εδώ, είναι προσωρινό και αναλώσιμο, μα ποτέ δεν το ένιωσα πιο αληθινό, πιο καίριο και απτό. Η ζωή μυρίζει, την ακουμπώ και την νιώθω με όλες μου τις αισθήσεις. Κι ας συνεχίζω να ζω με επιφυλάξεις, κι ας κρατάω τις άμυνές μου και το μυαλό μου στη θέση του. Ακόμα κι έτσι, η αλήθεια είναι ότι όλο μου το είναι εκρήγνυται και σφύζει από ζωή και αίσθηση. Κι ας είμαι ακόμα μικρή και αδαής. Ευγνωμωνώ τη ζωή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
εμένα αυτή η ροή των πραγμάτων δε με συνεπαίρνει απλώς,με παίρνει και με σηκώνει συνήθως..
μου λείπεις πολύ κι είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω και να σε ενημερώσω για τη ροή των πραγμάτων..:)
Χαμίνι... Με ανατρίχιασες!
Τέλος σχολίου, δεν υπάρχει κάτι παραπάνω να πω...
:)
PS: Καλώς με βρήκατε... Πολύ καλώς :)
κορίτσι, κράτα πάντα τα πόδια σου στη γη, γιατί όπως έχω ξαναπεί, άμα σε φέρει τούμπα ο γιαλός δεν έχεις από πού να πιαστείς. πάντα τα πόδια στο έδαφος, βαρύτητα γαρ, την αναγνωρίζουμε και την ευγνωμονούμε :)
Τζίντζερ, καλώς μας ήρθες και ναι, πολύ καλώς σε βρήκαμε :) :)
Δημοσίευση σχολίου