Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Και οι σκέψεις μας να μας οδηγούν~

22 Μαϊου, ξημερώματα.
Δώσε της αγάπη. Θα σου δώσει τα πάντα. Δώσε της σκοτάδι. Θα ανάψει κεριά. Κι ένα τσιγάρο. Για την πάρτη της και μόνο. Γιατί μπορεί και μόνη της. Κι ας μπορεί καλύτερα με άλλους. Κι ας είναι οι άνθρωποί της το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή της. Μπορεί και μόνη, γιατί τους κρατάει μέσα της. Σε ένα ζεστό σημείο πλάι στην καρδιά της. Και είναι πάντα εκεί. Κι αυτοί που είναι κοντά, κι αυτοί που είναι μακριά, κι αυτοί που είναι τόσο μακριά που δεν θα ξανάρθουν πια. Όσο ζει αυτή, ζουν κι εκείνοι. Ζουν στα χαμόγελά της, ζουν στα μάτια της που προδίδουν το πότε είναι χαρούμενη, πότε είναι λυπημένη, πότε είναι ερωτευμένη. Ζουν στην αφή της, στα ψηλαφίσματα του κόσμου της, του μικροσκοπικού και πελώριου συνάμα. Στις ρουφηξιές απ΄το τσιγάρο της, στα γυμνά της πόδια που δροσίζονται αυτή τη στιγμή πλάι στο ανοιχτό παράθυρο. Στους στίχους που αγαπάει, στη φωνή της που τραγουδάει, στο εκστατικό της χαμόγελο όταν περιφέρεται ανάμεσα σε βιβλία. Αυτός είναι άλλωστε ο κόσμος της. Καρτ-ποστάλ και μουσικές, τσιγάρα, σκέψεις και βιβλία. Αγάπη και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, σκόρπια γραπτά μουτζουρωμένα σε μικρά τετραδιάκια και παράταιρες κόλλες χαρτί. Δεν θέλει να σου πει πολλά. Δεν ξέρει δα και πολλά για να σου πει, είναι παιδί ακόμα. Ακόμα μαθαίνει να αγγίζει, ακόμα μαθαίνει να γελάει, ακόμα χάνεται σε ένα όμορφο βράδυ και στις μυρωδιές και τα τριξίματα ενός παλιού ξύλινου σπιτιού. Θέλει να μεγαλώσει, και δεν θέλει. Διψά να αντιμετωπίσει τον εαυτό της, να τον καθίσει απέναντι και να τα πούνε. Μα ίσως είναι νωρίς ακόμα. Τα βιολιά ακόμα παίζουν και ποτέ δεν διακόπτεις ένα κομμάτι μουσικής. Αφήνεται λοιπόν και πετά πάνω από θάλασσες, μουσκεύεται σε βροχές, πίνει, χορεύει και μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Θα φτάσει κάποτε, δεν μπορεί. Σας καληνυχτεί.

5 σχόλια:

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

"Γιατί μπορεί και μόνη της. Κι ας μπορεί καλύτερα με άλλους."

με περιγράφει τόσο πολύ.
μου λείπεις τόοοοσο πολύ.
Συγγνώμη που δεν ήρθα,τίποτα δεν ήθελα να κάνω περισσότερο απ'το να είμαι εκεί να σε δω στο εράσμους σου.

Θέλω να σου στείλω κάτι πολύ χαζό και πολύ απλό κι ελπίζω να σ'αρέσει γι αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Μου λείπεις.

trouble soul (?) είπε...

xmmmm
xairomai polu pou vrika auto to blog..pragmatika!
ola auta pou perigrafeis mou lene toooooooosa pollaaaaaaa..

oso gia to sigkekrimeno keimeno, m aresei pou k kapoios allos anthrwpos katalavainei tn diafora tou na einai ''monos'' tou alla na exei tosa polla sunaisthimata gia allous mesa tou pou stin ousia na min to katalavainei, na einai pliris k as einai makria...k auton pou apla den mporei na meinei pote monos tou giati einai toso kenos pou den antexei ton eauto tou oute gia 1 stigmi..

kali mas mera!

La Dona Catalana είπε...

σ'αγαπώ

το χαμίνι είπε...

@κορίτσι: σου έρχεται μήνυμα φεησμπουκικό λίαν συντόμως! <3

@caroline: σ'ευχαριστώ :) καλή σου μέρα!

@la dona catalana: σ'αγαπώ :)

Marina, Marina Marinaaa είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.