κάρμα πολίς.

arrest this man.

έπρεπε να λυγίσει κάποτε το χαμίνι, έτσι δεν είναι?πάμε. για όλα όσα μου πέσαν κατακούτελα ξαφνικά κι αποβραδίς, ανήμερα στα υπέρτατα εξηκοστά γενέθλια του μπαμπά μου. και είναι πολλά, παίδες. όχι τα εξήντα του πατρός, μα αυτά που μου πέσαν κεραμίδα και με κάνουν να κουλουριάζομαι σε fetal position στο πάτωμα του σπιτιού μου δίπλα στην πόρτα και να καπνίζω φουγαρικά και δακρύβρεχτα με τον γαμημένο από την αρρώστια λαιμό μου. πάμε λέμε. [κλάμα mode on]

και το κορίτσι μου είναι μακριάά, πολύ μακριά, και το κορίτσι μου μου λείπει (δε ξέρω ποιο από τα δύο "μου" παίρνει τόνο, μάλλον το δεύτερο, αλλά δε τον βάζω όπως και να χει) και ναι, θα με πείτε λεσβία ή μάλλον κρυφολεσβία, αλλά ποσώς ενδιαφέρθηκα, παιδάκια μου, γιατί το κορίτσι μου κι εγώ έχουμε μια σχέση τόσο αληθινή που ακόμα κι όταν κάνουμε πλάκα ότι "θα τα φτιάξω με άλλη όσο λείπεις", εγώ πάλι άσχημα αισθάνομαι, γιατί το κορίτσι μου είναι ένα και μοναδικό στη ζωή μου, είσαι το κουτί με τα μυστικά μου, κύριε χάρη, είσαι το κομμάτι της ψυχής μου που μου το έσκασε και μπήκε μπάλωμα παράταιρο στη δική σου. και έλα να βάλουμε ένα στοίχημα για το πόσοι από αυτούς που θα διαβάσουν το κείμενο θα ψαρώσουν αρχικά με αυτό το "κύριε χάρη", γιατί μόνο εσύ κι εγώ και ο επονομαζόμενος το έχουμε ζήσει στην απόλυτη έκτασή του, μικρό μου τσιρτσίφι.

και κάπου εδώ φυσικά η έμπνευση τελειώνει, το mode γυρνάει και κλείνουμε την αγκύλη με [κλάμα mode off], αν και θα μπορούσα να είχα γράψει απλώς [κλάμα] και να το κλείσω με [/κλάμα], αλλά δε νομίζω ότι είναι επί της ουσίας και έχω μια αίσθηση ότι μακρηγορώ και παρεκκλίνω. αλλά η αλήθεια είναι ότι αλλιώς ξεκίνησε το κείμενο, άλλες λέξεις κι άλλα ονόματα παραμιλούσα μέσα στα αναφιλητά και τους λυγμούς της κλαφτικής μου παράκρουσης και για άλλον άνθρωπο κατέληξα να μιλάω. και αυτό μάλλον επιβεβαιώνει το πόιντ της προηγούμενης ανάρτησής μου που αφορά τη φιλία και τον έρωτα. end of story, δεν επεκτείνομαι.

εσείς οι έξι που θα το διαβάσετε (δεν είχα ποτέ την αυταπάτη ότι διαβάζομαι από περισσότερους, θα ήταν ουτοπικό, αναληθές και ψωνίστικο), do me the favour και μη με ρωτήσετε όταν με δείτε. ή μάλλον αν θέλετε ρωτήστε με, αλλά να ξέρετε ότι μπορεί και να μην σας απαντήσω. γιατί ο γιαλός όχι μόνο στραβός είναι, αλλά έχει φέρει τούμπα και έχει γυρίσει ανάποδα, κι άντε να γαντζωθείς εσύ από την άμμο μπας και κρατηθείς και δε πέσεις. πες μου, μπορείς?

άντε cheerioz.