brain overload.

Σήμερα η πόλη με έπνιξε. Τα κτίρια με κυκλώσανε και μου ουρλιάζαν στο αυτί λόγια που αλήθεια δεν θέλεις να τα ακούσεις. Χόρευαν γύρω μου έναν χορό διαστροφικού θριάμβου κι εγώ στεκόμουν ανάμεσα, ανήμπορη να βρω μια διέξοδο.

Σήμερα το σώμα μου αρνούνταν να συνυπάρξει μαζί μου. Η ανάσα μου έδιωχνε τα τσιγάρα, μα εγώ μ'αυτό το ολόδικό μου μόρτικο πείσμα της τα επέβαλα. Κι εκείνη με τιμώρησε με μια σατανική ηδονή, φτύνοντας με μίσος το είναι μου κατάχαμα, πλάι σε πεσμένα φύλλα και σε σκουριασμένα κλειδιά που δεν βρήκαν ποτέ τη σωστή τους κλειδαριά.

Σήμερα οι αύρες με ρημάξανε. Γελούσαν στα μούτρα μου, σε ανοιχτή πολιορκία με τα θέλω μου, εκείνα τα θέλω που 'ναι σαν τα τριαντάφυλλα τα βαθυκόκκινα, τα πληγωμένα από αμείλικτα αγκάθια, που ίσως να 'ναι και τα ίδια τα δικά τους, στ' αλήθεια δεν ξέρω να σου πω.

Σήμερα ο κόσμος με πολέμησε και βγήκε νικητής.